قائمة الأحزاب السياسية في تركيا

من أرابيكا، الموسوعة الحرة
اذهب إلى التنقل اذهب إلى البحث

تركيا جمهورية ديمقراطية برلمانية تسمح بتعدد الأحزاب.

الأحزاب

الأحزاب الرئيسية المعرفة كأحزاب سياسيّة، والتي استلمت أكثر من 10% من أصوات الناخبين الأتراك خلال آخر انتخابات نيابية (22 يوليو/تموز 2007) أومُثّلت في البرلمان التركي، والأحزاب الصغيرة لبت شروط المجلس الانتخابات الأعلى وشاركت في الانتخابات ولم تمُثّل في البرلمان التركي.

الأحزاب الرئيسية

# الحزب القادة الموقف السياسي العقيدة البرلمان بلديات المحافظات البلديات مجالس المحافظات المجالس البلدية
1 AKP حزب العدالة والتنمية
Adalet ve Kalkınma Partisi
رجب طيب أردوغان يمين[1] إلى أقصى اليمين[2] محافظة وطنية[3][4][5]
محافظة اجتماعية[6][7][8]
عثمانية جديدة[9][10][11]
286 / 600
15 / 30
742 / 1٬355
757 / 1٬272
10٬173 / 20٬745
2 CHP حزب الشعب الجمهوري
Cumhuriyet Halk Partisi
كمال قلجدار أوغلي يسار الوسط ديمقراطية اجتماعية[12]
فكر كمالي

علمانية

134 / 600
11 / 30
241 / 1٬355
182 / 1٬272
4٬608 / 20٬745
3 HDP حزب الشعوب الديمقراطي
Halkların Demokratik Partisi
مدحت سنجار
بروين بولدان
يسار الوسط[13] إلى يسار[14] كرد
الاشتراكية الديمقراطية
علمانية[15]
56 / 600
3 / 30
101 / 1٬355
57 / 1٬272
1٬293 / 20٬745
4 MHP حزب الحركة القومية
Milliyetçi Hareket Partisi
دولت بهجلي أقصى اليمين[16] قومية تركية عصبية قومية[17]

فاشية جديدة[18][19][20][21][22] شعبوية يمينية[23][24]

47 / 600
1 / 30
233 / 1٬355
188 / 1٬272
2٬819 / 20٬745
5 İYİ حزب الخير
İYİ Parti
ميرال أكشينار وسط[25] إلى

يمين[26]

قومية تركية
محافظة وطنية[27]
فكر كمالي[28]
37 / 600
0 / 30
24 / 1٬355
23 / 1٬272
1٬092 / 20٬745
بدون مجموعات أو كتل سياسية
TİP حزب العمال التركي
Türkiye İşçi Partisi
أركان باش يسار إلىأقصى اليسار شيوعية
ماركسية لينينية
شعبوية يسارية
4 / 600
0 / 30
0 / 1٬355
0 / 1٬272
0 / 20٬745
DP الحزب الديمقراطي
Demokrat Parti
جولتكين أويصال يمين الوسط محافظة ليبرالية
2 / 600
0 / 30
8 / 1٬355
1 / 1٬272
135 / 20٬745
MP حزب الوطن
Memleket Partisi
محرم اينجه يسار الوسط فكر كمالي
ديمقراطية اجتماعية
2 / 600
0 / 30
1 / 1٬355
0 / 1٬272
0 / 20٬745
BBP حزب الاتحاد الكبير
Büyük Birlik Partisi
مصطفى دستيجي أقصى اليمين قومية تركية عصبية قومية

إسلاموية

1 / 600
0 / 30
6 / 1٬355
4 / 1٬272
165 / 20٬745
SP حزب السعادة
Saadet Partisi
تمل كاراملا أوغلو أقصى اليمين مللي جوروش
إسلاموية
1 / 600
0 / 30
21 / 1٬355
3 / 1٬272
295 / 20٬745
DEVA حزب الديمقراطية والتقدم
Demokrasi ve Atılım Partisi
علي باباجان وسط[29] إلى

يمين الوسط[30]

ديمقراطية ليبرالية[31]
تقدمية[32]
1 / 600
0 / 30
0 / 1٬355
0 / 1٬272
3 / 20٬745
DBP حزب المناطق الديمقراطية
Demokratik Bölgeler Partisi
صالحة أيدنيز
كسكين بايندر
يسار الاشتراكية الديمقراطية
ديمقراطية اجتماعية
1 / 600
0 / 30
0 / 1٬355
0 / 1٬272
0 / 20٬745
YP حزب الابتكار
Yenilik Partisi
أوزتورك يلماز يسار الوسط قومية مدنية
فكر كمالي
1 / 600
0 / 30
0 / 1٬355
0 / 1٬272
0 / 20٬745
ZP حزب النصر
Zafer Partisi
أوميت أوزداغ يمين مناهضة الهجرة
1 / 600
0 / 30
0 / 1٬355
0 / 1٬272
0 / 20٬745
مستقلون
Bağımsızlar
7 / 600
شاغر

Boş

19 / 600
المجموع 600

أحزاب صغيرة

الأحزاب التاريخيّة

الأحزاب التي اندمجت مع أحزاب أخرى، أوتفككت وحُلّت بسبب نزاعات داخلية أو عدم وجود ظروف ديمقراطية تسمح لأحزاب بممارسمة أنشطتها السياسيّة كالانقلابات العسكريّة التي اشتهرت بها تركيا.

أحزاب يمينيّة

أحزاب يساريّة

أحزاب محافظة

أحزاب إسلاميّة

الأحزاب المحظورة

أحزاب حظرت بقرار من المحكمة الدستورية التركية أو خلال محاكمات استثنائية

أحزاب يساريّة

أحزاب إسلاميّة

أحزاب تعددية

المصادر

  1. ^ Soner Çağaptay (17 أكتوبر 2015). "Turkey's divisions are so deep they threaten its future". Guardian. مؤرشف من الأصل في 2017-08-03. اطلع عليه بتاريخ 2017-08-17.
  2. ^ Çınar، Alev (2011). "The Justice and Development Party: Turkey's Experience with Islam, Democracy, Liberalism, and Secularism". International Journal of Middle East Studies. ج. 43 ع. 3: 529–541. DOI:10.1017/S0020743811000651. hdl:11693/38147. ISSN:0020-7438. JSTOR:23017316. S2CID:155939308. مؤرشف من الأصل في 2022-05-28.
  3. ^ "Erdoğan's Triumph". فاينانشال تايمز. 24 يوليو 2007. مؤرشف من الأصل في 2021-03-07. اطلع عليه بتاريخ 2022-07-14. The AKP is now a national conservative party — albeit rebalancing power away from the westernised urban elite and towards Turkey's traditional heartland of Anatolia — as well as the Muslim equivalent of Europe's Christian Democrats. {{استشهاد بخبر}}: تحقق من قيمة |مسار= (مساعدة)
  4. ^ Abbas، Tahir (2016). Contemporary Turkey in Conflict. Edinburgh University Press.
  5. ^ Bayat، Asef (2013). Post-Islamism. Oxford University Press. ص. 11.
  6. ^ "AKP yet to win over wary business elite". فاينانشال تايمز. 8 يوليو 2007. مؤرشف من الأصل في 2022-01-15.
  7. ^ Cagaptay، Soner (2014). The Rise of Turkey. Potomac Books. ص. 117.
  8. ^ Yavuz، M. Hakan (2009). Secularism and Muslim Democracy in Turkey. Cambridge University Press. ص. 105. مؤرشف من الأصل في 2022-03-20.
  9. ^ Osman Rifat Ibrahim. "AKP and the great neo-Ottoman travesty". Al Jazeera. مؤرشف من الأصل في 2022-01-15. اطلع عليه بتاريخ 2015-06-07.
  10. ^ Yavuz، M. Hakan (1998). "Turkish identity and foreign policy in flux: The rise of Neo‐Ottomanism". Critique: Critical Middle Eastern Studies. ج. 7 ع. 12: 19–41. DOI:10.1080/10669929808720119.
  11. ^ Kardaş، Şaban (2010). "Turkey: Redrawing the Middle East Map or Building Sandcastles?". Middle East Policy. ج. 17: 115–136. DOI:10.1111/j.1475-4967.2010.00430.x.
  12. ^ "Cumhuriyet Halk Partisi - Parti İçi Eğitim Birimi". مؤرشف من الأصل (PDF) في 2022-04-13.
  13. ^ Oxford Analytica (2019). Turkish leader will assess and address opposition wins.
  14. ^ Celep 2014، صفحة 166.
  15. ^ "HDP Parti Programı" (بTürkçe). Archived from the original on 2015-12-10. Retrieved 2014-01-18. Yerel demokrasi anlayışımız, temsili demokrasiyi aşan doğrudan demokrasiye dayanır ... Demokrasiyi temsili meclisle sınırlı görmeyen Partimiz, halkın tartışma, örgütlenme ve karar mekanizmalarına doğrudan katılımının önündeki tüm engellerin kaldırılmasını, her düzeyde halk denetiminin geliştirilmesini, halkın söz ve karar hakkını savunur ve gerçekleştirir.
  16. ^
  17. ^ "MHP Parti Programı" (PDF) (بTürkçe). p. 14-15. Archived (PDF) from the original on 2012-06-17. Retrieved 2014-01-18. İnsan hak ve hürriyetleri, hukukun üstünlüğü ve adalet gibi değerler, Türk Milliyetçiliği'nin ilk ve temel adımları ve Milliyetçi Hareket Partisinin temel referanslarıdır.
  18. ^ Arıkan، E. Burak (1999). The Programme of the Nationalist Action Party: An Iron Hand in a Velvet Glove?. ص. 122. {{استشهاد بكتاب}}: |عمل= تُجوهل (مساعدة)
  19. ^ Jacoby، Tim (2012). Fascism, Civility and the Crisis of the Turkish State. ص. 112. {{استشهاد بكتاب}}: |عمل= تُجوهل (مساعدة)
  20. ^ globalsecurity Nationalist Movement Party https://www.globalsecurity.org/military/world/europe/tu-political-party-mhp.htm نسخة محفوظة 2022-01-20 على موقع واي باك مشين.
  21. ^ "Grey Wolves, Turkey's neo-fascist group that is banned in France |". مؤرشف من الأصل في 2022-01-30.
  22. ^ The Construction of Nationalist Politics in Turkey: The MHP: 1965-1980. نسخة محفوظة 2022-06-05 على موقع واي باك مشين.
  23. ^ Farnen، Russell F.، المحرر (2004). Nationalism, Ethnicity, and Identity: Cross National and Comparative Perspectives. Transaction Secularism Publishers. ص. 252. ISBN:9781412829366. ..the nationalist-fascist Turkish National Movement Party (MHP).
  24. ^ Abadan-Unat، Nermin (2011). Turks in Europe: From Guest Worker to Transnational Citizen. New York: Berghahn Books. ص. 19. ISBN:9781845454258. ...the fascist Nationalist Movement Party...
  25. ^
  26. ^
  27. ^ Nordsieck، Wolfram (2018). "Turkey". Parties and Elections in Europe. مؤرشف من الأصل في 2022-06-02. اطلع عليه بتاريخ 2018-09-01.
  28. ^ "Turkish nationalists form new party challenging Erdogan | DW | 25.10.2017". دويتشه فيله. مؤرشف من الأصل في 2022-04-15.
  29. ^ "Where do you position the DEVA Party on the political spectrum?". DEVA. 1 ديسمبر 2020. مؤرشف من الأصل في 2022-06-19.
  30. ^
  31. ^ "Siyaset Bilimciler DEVA'yı Değerlendirdi Ali Babacan Liberal Restorasyon Vadediyor". evrensel.net. 13 مارس 2020. مؤرشف من الأصل في 2020-03-15.
  32. ^ "DEVA Partisi Genel Başkanı Ali Babacan: Atatürk'ün ilerlemeye yaptığı vurguya ithafta bulunduk". Yeni Çağ Gazetesi (بTürkçe). 7 Jul 2020. Archived from the original on 2022-04-13. Retrieved 2021-03-06.